Pierwsze wzmianki o Radoszewnicy pochodzą z XV w., kiedy to wieś należała do rodziny Radoszewnickich. W ciągu wieków miejscowość oraz tutejsze dobra przechodziły z rąk do rąk. Włości te należały m.in. do Dobieckich, Koniecpolskich, Czapskich, Potockich, wreszcie zaś do Ostrowskich, którzy żyli tutaj od wieku XIX aż do roku 1945. Sama rezydencja w zasadniczej, obecnej formie, pochodzi z końca XIX w., kiedy to ówcześni właściciele, wspomniani Ostrowscy, gruntownie rozbudowali tutejszy dwór pochodzący z końca wieku XVI. Pałac posiada plan zbliżony do litery „U” której ramiona tworzą dwa skrzydła boczne. Wejście główne ujęte zostało w charakterystyczny portal z czterema kolumnami. Od strony ogrodu podobny portal posiada też półkolisty, wsparty na kolumnach taras. Pałac otoczony jest obszernym, angielskim parkiem z dużym stawem. Po II wojnie światowej dwór w Radoszewnicy przeznaczono na budynek szkolny. Funkcję tę pełnił przez wiele lat, co w warunkach PRL oznaczało brak wystarczających remontów i zaniedbanie obiektu. Gdy szkołę zlikwidowano, dwór zaczął popadać w ruinę. W obecnych czasach, po kapitalnym remoncie (podczas którego nie udało się, niestety, uratować części obiektu), pałac powrócił do dawnej świetności. W rezydencji, stanowiącej dziś własność prywatną, organizowane są wesela i inne przyjęcia okolicznościowe. Rejon Radoszewnicy, z malowniczymi kompleksami leśnymi i rezerwatem „Borek” oraz doliną rzeki Pilicy, stanowi interesujący teren wycieczek pieszych i rowerowych - szczególnie dla amatorów wędrówek z dala od uczęszczanych szlaków.